الكترونيك

يك مودم ممكن است به هر يك از موارد زير اشاره داشته باشد:

1. مودم يا مودم پهن باند وسيله اي سخت افزاري است كه كامپيوتر يا روتر را به شبكه باند پهن متصل مي كند. به عنوان مثال ، مودم كابلي و مودم DSL دو نمونه از اين نوع مودم ها هستند.

نكته

امروزه ، اغلب "مودم" براي توصيف مودم باند پهن استفاده مي شود. با اين حال ، همچنين آنچه در ابتدا براي اتصال به اينترنت مودم در نظر گرفته شده بود (شرح داده شده در زير) را توصيف مي كند. براي جلوگيري از سردرگمي ، از اصطلاحات "مودم باند پهن" و "مودم شماره گيري" استفاده كنيد.

2. مودم كه مختصر تعديل كننده / دمولاتور است ، يك دستگاه سخت افزاري است كه به كامپيوتر امكان ارسال و دريافت اطلاعات از طريق خطوط تلفن را مي دهد.

هنگام ارسال سيگنال ، دستگاه داده هاي ديجيتالي را ("تعديل" مي كند) به يك سيگنال صوتي آنالوگ تبديل كرده و از طريق يك خط تلفن انتقال مي دهد. به همين ترتيب ، هنگامي كه يك سيگنال آنالوگ دريافت مي شود ، مودم آن را دوباره به يك سيگنال ديجيتالي تبديل مي كند.

نكته

براي جلوگيري از سردرگمي مودم باند پهن ، مي توانيد از اين مودم به عنوان مودم dial-up ياد كنيد.

از مودم ها به عنوان يك دستگاه ناهمزمان ياد مي شود ، به اين معني كه دستگاه اطلاعات را به صورت متناوب بسته هاي كوچك منتقل مي كند. پس از دريافت ، سيستم دريافت كننده داده ها را در بسته ها گرفته و مجدداً به شكلي كه كامپيوتر مي تواند استفاده كند جمع مي كند.

نمودار فوق نحوه انتقال يك انتقال ناهمزمان از طريق يك خط تلفن را نشان مي دهد. در ارتباطات ناهمزمان ، يك بايت (هشت بيت) درون يك بسته منتقل مي شود كه معادل يك كاراكتر است.

با اين حال ، براي اينكه كامپيوتر اين اطلاعات را دريافت كند ، هر بسته بايد حاوي يك بيت Start و يك Stop باشد. بنابراين ، بسته كامل ده بيت خواهد بود. نمودار فوق انتقال كلمه HI است كه معادل دو بايت (16 بيت) است.

تاريخچه مودماولين مودم ، معروف به Dataphone ، در سال 1960 توسط AT&T عرضه شد. بعداً با استفاده از دنيس هيز و ديل هيتينگتون ، مودم 80-103A در 1977 ، براي كاربران خانگي رايج شد.
مودم هاي Dial-up معمولاً از اوايل سال 2000 توسط رايانه ها براي اتصال به اينترنت مورد استفاده قرار مي گرفت تا اينكه اينترنت باند پهن به طور گسترده تري در دسترس قرار گرفت.

با در دسترس بودن و محبوبيت اينترنت پهن باند ، مودم هاي شماره گيري توسط كاربران كمتري از رايانه مورد استفاده قرار گرفت. امروزه ديگر رايانه ها با مودم dial-up مجهز نيستند ، بنابراين خريد و نصب آن به كاربراني كه به آن نياز دارند نياز دارد.

صداي مودم چطوره؟اگر در مودم شماره گيري بزرگ نشده ايد يا نوستالژيك هستيد ، مي توانيد در فايل صوتي زير به مودمي كه به اينترنت متصل است گوش دهيد. هر وقت كسي به اينترنت متصل مي شد ، اين صداها را از بلندگوي مودم مي شنيد.

در اين فايل صوتي ، مي شنويد كه مودم با شماره تلفن تماس گرفته و سپس از طريق خط تلفن با مودم ديگر ارتباط برقرار مي كند. صداي جير جير شنيده شده پس از شماره تلفن مودم است كه اتصال (مصافحه) را برقرار مي كند.

وقتي اتصال برقرار شد ، مودم ساكت مي شود.
چرا مودم نياز به ايجاد اين سر و صدا دارد؟رايانه از سيگنال ديجيتالي استفاده مي كند. با اين حال ، يك خط تلفن كه براي صداها طراحي شده است از يك سيگنال آنالوگ استفاده مي كند. مودم اين صداها و زنگ ها را براي انتقال اطلاعات ديجيتالي از طريق آنالوگ ايجاد مي كند.
انواع مودم هاي رايانه ايدر زير چهار نسخه مودم رايانه اي موجود در رايانه آورده شده است.
مودم Onboard - مودم روي مادربرد كامپيوتر ساخته شده است. اين مودم ها قابل حذف نيستند ، اما مي توانند از طريق تنظيمات jumper يا BIOS غيرفعال شوند.

مودم داخلي - مودمي كه به شكاف PCI درون رايانه دسكتاپ جديدتر يا اسلات ISA در رايانه قديمي متصل مي شود. مودم داخلي نشان داده شده در بالا نمونه اي از مودم PCI است.

مودم رايانه خارجيمودم خارجي - مودم در جعبه اي است كه از طريق پورت سريال يا پورت USB به كامپيوتر متصل مي شود. تصوير نمونه اي از مودم خارجي USRobotics است.

مودم متحرك - مودمي كه با اسلات PCMCIA لپ تاپ هاي قديمي استفاده مي شود و در صورت لزوم مي تواند اضافه يا حذف شود.

سرعت مودم ها چقدر است؟

سرعت مودم بر حسب bps و Kbps اندازه گيري مي شود ، يعني سرعتي كه مودم مي تواند داده را ارسال و دريافت كند. امروزه مودم 56 K (56،000 bps) سريعترين راه حل و سرعت مورد استفاده در مودم dial-up امروزي است.

ويژگي ها و استانداردهاي مودميك مودم ممكن است شامل برخي يا همه ويژگي ها و مشخصات ذكر شده در زير باشد.

پاسخ خودكار - توانايي يك مودم براي پاسخگويي خودكار به تلفن پس از زنگ خوردن تلفن به مدت زمان مشخص.Data / Voice - مودم هايي با قابليت صدا كه بين صدا و ارتباطات داده جابجا مي شوند.نمابر - مودم هاي نمابر با نرم افزار مناسب مي توانند فاكس ارسال و دريافت كنند.

V.90 - استانداردي كه مودم از آن استفاده مي كند همچنين امكان برقراري ارتباط با سرعت بهينه را براي آن فراهم مي كند. هنگامي كه براي اولين بار معرفي شد ، چندين استاندارد وجود داشت ، اما تقريباً همه مودمهاي 56 K از استاندارد V.90 استفاده مي كنند.چرا مودم دستگاه ورودي و خروجي است؟يك مودم به عنوان يك دستگاه ورودي و خروجي در نظر گرفته مي شود زيرا داده را ارسال مي كند (بارگذاري / خروجي) و داده را دريافت مي كند (بارگيري / ورودي).

سرور يك نرم افزار يا دستگاه سخت افزاري است كه درخواست هاي انجام شده از طريق شبكه را مي پذيرد و به آنها پاسخ مي دهد. دستگاهي كه درخواست مي كند و پاسخي از سرور دريافت مي كند ، مشتري ناميده مي شود. در اينترنت ، اصطلاح "سرور" معمولاً به سيستم رايانه اي گفته مي شود كه درخواست هاي يك فايل وب را دريافت مي كند و آنها را براي مشتري ارسال مي كند.

ريزپردازنده

ريزپردازنده ، مدار مجتمع حاوي مدارهاي حسابي ، منطقي و كنترلي مورد نياز براي تفسير و اجراي دستورالعمل هاي يك برنامه كامپيوتري .

وقتي با مدارهاي مجتمع ديگر تركيب شود  كه ذخيره اطلاعات و برنامه ها را اغلب روي يك نيمه هادي منفرد فراهم مي كند.
 پايه براي تشكيل يك تراشه ، ريزپردازنده قلب يك كامپيوتر كوچك مي شود
، يا ميكرو كامپيوتر. ريزپردازنده ها با توجه به عرض قالب داده (4 بيت ، 8- بيت ، 16 بيتي ، 32 بيتي يا 64 بيتي) آنها پردازش مي شوند. و توسط مجموعه دستورالعمل هاي آنها (CISC ، رايانه مجموعه مجموعه دستورالعمل يا RISC ، رايانه تنظيم شده با دستورالعمل هاي كاهش يافته ؛ به پردازنده RISC مراجعه كنيد
) از فناوري TTL معمولاً استفاده مي شود ، در حالي كه CMOS به دليل مصرف كم انرژي در رايانه هاي قابل حمل و ساير دستگاههاي باتري مورد استفاده قرار مي گيرد. ECL در مواردي به كار مي رود كه نياز به سرعت بيشتر ، اين واقعيت را كه بيشترين ميزان انرژي را مصرف مي كند خنثي كند. دستگاه هاي چهار بيتي گرچه ارزان نيستند ، اما فقط براي برنامه هاي كنترل ساده مناسب هستند. به طور كلي ، هرچه قالب داده گسترده تر باشد ، دستگاه سريعتر و گرانتر مي شود. پردازنده هاي CISC كه 70 تا چند صد دستورالعمل دارند ، نسبت به پردازنده هاي RISC آسان تر برنامه ريزي مي شوند ، اما كندتر و گران ترند.در طول دهه 1970 ، ريزپردازنده به عنوان پردازنده مركزي رايانه شخصي مشهودترين حالت را داشت.

. ريزپردازنده ها همچنين به عنوان كنترل كننده هاي هوشمند براي نمايشگرهاي گرافيكي ، دستگاه هاي ذخيره سازي و چاپگرهاي پرسرعت ، در كامپيوترهاي بزرگتر نقش پشتيباني مي كنند. با اين حال ، اكثريت قريب به اتفاق ريزپردازنده ها براي كنترل همه چيز از لوازم مصرفي گرفته تا سلاح هاي هوشمند استفاده مي شوند. ريزپردازنده ماشين حساب الكترونيكي دستي ارزان را ممكن كرده است

، ساعت مچي ديجيتال و بازي الكترونيكي
. ريزپردازنده ها براي كنترل دستگاه هاي الكترونيكي مصرف كننده ، مانند اجاق مايكروويو قابل برنامه ريزي و دستگاه پخش DVD استفاده مي شوند. براي تنظيم مصرف بنزين و ترمزهاي ضد قفل در اتومبيل. براي نظارت بر سيستم هاي هشدار و استفاده از سيستم هاي رديابي و هدف گيري خودكار در هواپيماها ، تانك ها و موشك ها و كنترل آرايه هاي راداري كه هواپيماها را رديابي و شناسايي مي كنند.

ريز پردازنده واحد پردازش مركزي (CPU) موجود در يك تراشه (مدار مجتمع). اين اصطلاح در دهه 1970 و هنگامي كه پردازنده ها براي اولين بار كوچك شدند ، شروع شد. امروزه همه پردازنده ها ريزپردازنده هستند و ريزپردازنده هاي سرور ، دسك تاپ ، لپ تاپ ، تلفن هاي هوشمند و تبلت داراي بيش از يك واحد پردازش هستند (به دو هسته و چند هسته مراجعه كنيد).
اين اصطلاح اغلب به اختصار MPU براي "واحد ريزپردازنده" يا فقط MP است ، دومي نيز با نماد يوناني μ براي ميكرو يا حرف "u" به عنوان جايگزين (μP يا uP) هجي مي شود.
از 8 بيتي به 64 بيتياولين ريزپردازنده ها توسط Texas Instruments ، Intel و Pico Electronics مستقر در اسكاتلند ايجاد شده اند ، اما در مورد اينكه چه كسي واقعاً اولين شخص بود بحث شده است نسل اول خانواده ريزپردازنده هاي 8 بيتي اينتل 8080 ، Zilog's Z80 ، Motorola's 6800 و Rockwell's 6502 بودند.

امروزه ريزپردازنده هاي 32 بيتي و 64 بيتي موجود در ايستگاه هاي كاري و سرورها x86 ، POWER و SPARC هستند ، در حالي كه ARM بازار موبايل را رهبري مي كند. تراشه هاي مورد استفاده در اسباب بازي ها ، لوازم خانگي ، وسايل نقليه و محصولات بي شمار ديگر ، ميكروكنترلرهاي 8- ، 16 و 32 بيتي هستند كه شامل ريز پردازنده هستند (به ميكروكنترلر مراجعه كنيد). همه با هم سالانه ميلياردها ريز پردازنده ساخته و حمل مي شوند. به تراشه ، سيستم تعبيه شده ، فناوري فرآيند ، محاسبات 16 بيتي ، محاسبات 32 بيتي و محاسبات 64 بيتي مراجعه كنيد.

سخت‌افزار شبكه كه با نام‌هاي تجهيزات شبكه يا دستگاه‌هاي شبكه رايانه‌اي نيز شناخته مي‌شود دستگاه‌هاي فيزيكي هستند كه براي برقراري ارتباط و تعامل بين دستگاه‌ها در يك شبكه رايانه‌اي بكار مي‌روند. واحدهايي كه گيرنده نهايي يا توليدكننده داده‌ها هستند ميزبان (host) يا تجهيزات پايانه (terminal) ناميده مي‌شوند.

اينترنت اشيا شامل اشيا، وسايل اطراف و محيط زندگي انسان مي‌شود، كه قابليت اتصال به اينترنت و فضاي مجازي را دارا هستند و امكان كنترل و مديريت آن‌ها از طريق اپليكيشن‌هاي موجود در تلفن‌هاي همراه هوشمند فراهم است.
 

قلم نوري يكي از ابزارهاي نوين ورود اطلاعات (input device) به رايانه است كه پس از صفحه‌كليد (Keyboard) و موشواره (Mouse) برحسب نياز و براي كاربردهاي خاص به وجود آمده‌است و نوع تكامل يافته تر و مجهزتر ماوس است. قلم نوري به لحاظ شكل ارگونوميكي خود خيلي راحت‌تر از ماوس بين انگشتان دست جاي مي‌گيرد و برعكس ماوس، حساس به فشار است كه اين مزيت‌ها باعث مي‌شود تا قلم نوري ابزار بسيار مناسبي براي كاربردهايي چون گرافيك، انيميشن، طراحي صنعتي، آموزش الكترونيكي، اتوماسيون اداري و غيره باشد. اغلب در بدنه قلم‌هاي نوري كليدهايي هست كه عمل كليدهاي كليك راست و كليك چپ ماوس را انجام مي‌دهند.

رايانه  يا كامپيوتر  دستگاهي الكترونيك است كه مي‌تواند برنامه‌ريزي شود تا دستورهاي رياضياتي و منطقي را به‌صورت خودكار از طريق برنامه‌نويسي انجام دهد. رايانه‌هاي نوين مي‌توانند از مجموعهٔ بزرگي از دستورها (كد) به نام برنامه (نرم‌افزار) پيروي كنند، اين امر به آن‌ها اجازه مي‌دهد تا قابليت انجام حجم بزرگي از وظايف را داشته باشند، و بر اساس برنامه‌اي كه به آن‌ها داده مي‌شود عمل مي‌كنند.يك رايانه شامل سخت‌افزار و نرم‌افزار است كه با هم يك سامانهٔ رايانه‌اي (Computer system) را تشكيل مي‌دهند. همچنين رايانه‌ها با متصل شدن به هم، مي‌توانند به نوع ديگري از رايانه بدل شوند. مانند شبكهٔ رايانه‌اي و رايانهٔ خوشه‌اي.
رايانه‌ها به‌عنوان سامانهٔ كنترل براي حجم گسترده‌اي از دستگاه‌هاي صنعتي و دستگاه‌هاي مصرفي استفاده مي‌شوند. رايانه‌ها به‌عنوان دستگاه‌هاي خانگي مانند دستگاه مايكروويو و دور فرمان‌ها، دستگاه‌هاي كارخانه‌اي مانند ربات صنعتي و طراحي به كمك رايانه (CAD) و دستگاه‌هاي عمومي مانند رايانه‌هاي شخصي (PC)، تلفن‌هاي همراه و تلفن‌هاي هوشمند استفاده مي‌شوند. اينترنت بزرگترين شبكه در جهان است كه از اتصال رايانه‌هاي زيادي به‌هم شكيل شده‌است. رايانه‌ها مي‌توانند به اينترنت متصل شوند و از منابع اطلاعاتي متعدد اينترنت بهره ببرند.
در گذشته رايانه‌ها به‌عنوان دستگاه‌هاي محاسبات رياضي فرض مي‌شدند. تاريخچهٔ رايانه نيز به همين موضوع استوار است. اولين رايانه (دستگاه محاسبه) چرتكه نام دارد. چرتكه رايانه‌اي بود كه انسان‌ها در گذشته براي انجام محاسبات پايه از آن استفاده مي‌كردند. در اوايل انقلاب صنعتي، برخي دستگاه‌هاي مكانيكي به‌طور خودكار انجام محاسبات طولاني را انجام مي‌دادند. براي مثال، الگوهاي راهنما براي دستگاه‌هاي ريسندگي. بعدها رايانه‌ها پيشرفته‌تر شدند و در قرن ۲۰ام توانستند دستگاه‌هاي الكترونيكي آنالوگ را بسازند. اولين رايانهٔ رقمي در طي جنگ جهاني دوم ساخته شدند. اولين ترانزيستور نيم‌رسانا در اواخر سال ۱۹۴۰ بر اساس ماسفت (MOSFET) و مدارهاي مجتمع (IC) در اواخر ۱۹۵۰ و ريزپردازنده‌ها در سال ۱۹۷۰ ساخته شدند. سرعت، قدرت و همه‌كاره بودن رايانه‌ها سبب شد تا انقلاب ديجيتال رخ دهد و پيشرفت چشمگيري در زندگي انسان حاصل شود.‌‌
رايانه‌هاي امروزي از واحد پردازش مركزي (CPU)، نوعي حافظه و دستگاه‌هاي جانبي تشكيل شده‌اند. واحد پردازش، وظيفهٔ انجام عمليات‌هاي محاسباتي و منطقي را بر عهده دارد. دستگاه‌هاي جانبي شامل دستگاه‌هاي ورودي (مانند صفحه‌كليد و موشي)، دستگاه‌هاي خروجي (مانند نمايشگر و هدفون) و ورودي/خروجي (مانند صفخهٔ لمسي) مي‌توانند براي نمايش و ارسال اطلاعات در رايانه مورد استفاده قرار گيرند. رايانه‌ها از لحاظ كاركرد به‌صورت مكانيكي، الكترومكانيكي و الكترونيكي، از لحاظ محاسبات به‌صورت قياسي (Analog) و رقمي (Digital)؛ و از لحاظ اندازه به ريزرايانه‌ها، رايانه‌هاي كوچك، رايانه‌هاي بزرگ و ابررايانه‌ها تقسيم مي‌شوند. رايانه‌هاي شخصي رايج‌ترين نوع رايانه در ميان انواع رايانه هستند.
رايانه‌هاي امروزي بسياري ار مشكلات و كمبودهاي دنياي واقعي را با ارائهٔ خدمات بي‌نظيري در فضاي مجازي برطرف نموده‌اند.